در حسرت دیدارت هستم

دلم گرفته...

به اندازه تمام خنده های خام کودکی...

دلم گرفته...

به اندازه تمام انتظارهای نبودنت......

نیستی...

عجیب است !!!

گاهی فکر می کنم هر چه می گذرد تغییرات درون من هم عجیب تر می شود. می نشینم به انتهای انتهای همه چیز فکر می کنم و وقتی هیچ چیز پیدا نمی کنم خودم را به کوچه علی چپ می زنم. دلم می خواهد به فردای خودم فکر کنم ولی امروزم آنقدر سریع می گذرد که انگار هیچ فرصتی برای فردا نخواهم داشت و این امروزها و فرداها با سرعت برق و باد از کنار گوشم می گذرند و من خیلی غیر رمانتیک. و نمی دانم که لحظه های کوتاه خوشی و آرامش من چرا همیشگی نیستند. و نمی دانم که  تا کی همیشگی نخواهند بود و نمی دانم که اصلا همیشگی بودن بهتر است یا همیشگی نبودن. ولی یک چیز را خوب می دانم. و آن اینکه در این چند سال چیزهایی از زندگی یاد گرفتم که شاید در وضعیتی غیر از این، تجربه کردنشان برایم غیر ممکن بود. و آن تجربه های بعضا نه چندان شیرین را  با هیچ چیزی تاخت نمی زنم.

به هرجا که نگاه میکنم تو را میبینم

به هرجا که نگاه میکنم تو را میبینم،تصویر تو تنها چیزیست که چشمهایم باور میکند.دستان لرزانم را دراز میکنم تا صورت مهربانت را لمس کنم،اما تصویرت به یکباره محو میشود و من به یاد میاورم که تو در کنار من نیستی.

بی تو تنهایی ...

کسی از دلم خبر ندارد کسی نمی داند در این لحظات دوری و فراق من چه میکشم

کسی نمیداند دردهای انباشته در دلم کاسه صبرم را لبریز کرده و

باز کسی از نگاهم نمی خواند دلتنگم ،

درد دوری و هجران درد نبود و فراق بر من چیره گشته و من آهسته آهسته

بی تو در تنهایی خواهم مرد …

اهل دل

من اهل دلم

دلکم همین نزدیکی هاست
جای خوبیست
با صفاست
دنج و خلوت
اما
راهش را گم کرده ام
انگار یکی تابلو های شهر دل را عوض کرده
نکند دل را دزدیده باشند!!!