تنها قدم می زنم

پارک ، مسجد ، خیابان ها و همه و همه چیزو همه جا رو زیر پا می ذارم.
چقدر پام درد می کنه و خسته ست.اما دیدن فضای به این قشنگی ترغیبم می کنه که بازم بیشتر و بیشتر قدم بزنم.
گفتم فضای زیبا.آخ که دلم لک زده واسه یکم قدم زدن توی این هوا با یه دل خوش.حتی ۱ ثانیه همون ۱ ثانیه معروف که خاضرم زندگیمو براش بدم.

دلم واستون تنگ شده بود

وااااااااااااااااااااااای خدااااااااااااااااااااااااااا 

دوست نداشتم بازم بیام بنویسم ، ولی نمی دونم چرا می نویسم 

یه جورایی حس میکنم بهتون عادت کردم 

با اینگه تعداد زیادی سر نمیزنن ولی واقعا وقتی نظرهاتون رو میبینم خوشحال میشم 

حتی نظر های ؟؟؟؟؟؟؟  

فکر کنم پست قبلی رو باید حذفش کنم  

نظر شما چیه ؟ 

شاید هم بذارم 

این هم یه خاطرست دیگه!

فراموش . خداحافظ

سلام  

فکر کنم این پست اخرم باشه 

خسته شدم 

دیگه کم کم وقت رفتنه 

ما فراموش میشیم و افراد جدید میان 

اینجا یه جورایی دفتر خاطراتم بود بهم کمک میکرد تنهایی رو فراموش کنم 

خوب بگذریم . اگه کسی دوست داشت این وب رو ادامه بده بهم بگید توی قسمت نظرات 

البته کسی که واقعا وب نویسی رو دوست داره نه اینکه کپی کنه 

به امید دیداری دوباره

من و تو

من شیفته ی میزهای کوچک کافه ای هستم...

که بهانه نزدیک تر نشستن مان می شود...

و من...

روبه روی تو...

می توانم تمام شعر های نگفته دنیا را یک جا بگویم...

ای کاش

همه زندگیم شده این کلمه “ای کاش” هی به خودم می گویم ای کاش همه با هم خوب  بودن، ای کاش تو بودی، ای کاش دوستت نداشتم، ای کاش صبح ها که از خواب بلند می شدم چهره ی تو را میدیدم، ای کاش عاشقت نمی شدم، ای کاش می خواستی، ای کاش میرفتم، ای کاش نبودم، ای کاش بودی، ای کاش دوست میداشتی،  ای کاش خنده هایم عمیق بود، ای کاش می ماندی، ای کاش فراموش می کردم، ای کاش بهترین رفیق ات بودم، ای کاش میشد باهات خیلی دوست بود، ای کاش دوستم بودی، ای کاش می مردم، ای کاش و ای کاش و ای کاش کی حذف می شود ازندگیم تا خلاص شوم و نفس بکشم… 

پ . ن : خسته شدم . خسته خسته خسته تا کی می خوام با ای کاش زندگی کنم